Filem seram Jepun dikenali dengan pendekatannya yang unik, bukan hanya bergantung kepada kejutan mengejut (jump scare), tetapi lebih kepada membina suasana yang menghantui, simbolisme mendalam dan naratif yang meninggalkan kesan psikologi berpanjangan.
Jika anda sudah jemu dengan filem seram biasa, tujuh karya filem seram klasik Jepun ini harus ditonton. Ia bukan sekadar menyeramkan dari segi visual, malah mengetengahkan kisah yang menggugah emosi dan mencabar pemikiran. Bersedialah untuk sebuah pengalaman seram yang lebih mendalam dan sukar dilupakan.
1. Dark Water (2002)
Diarahkan oleh Hideo Nakata, pengarah di sebalik Ringu, Dark Water menampilkan nuansa melankolik yang mendalam. Kisah ini mengikuti Yoshimi (lakonan Hitomi Kuroki), seorang ibu tunggal selepas perceraian yang baru sahaja mendapat hak penjagaan anak perempuannya.
Mereka berpindah ke sebuah pangsapuri lama, di mana pelbagai kejadian ganjil mula berlaku, air bocor dari siling, beg kanak-kanak misteri, dan kemunculan roh seorang kanak-kanak.
Walaupun plotnya kelihatan ringkas, kekuatan filem ini terletak pada suasana kelam, simbol keputusasaan, dan penjelajahan terhadap ketakutan menjadi ibu tunggal. Dark Water menyampaikan seram emosi yang jauh lebih mendalam berbanding ketakutan fizikal biasa.
2. Confessions (2010)
Menggabungkan sinematografi bergaya dan naratif tidak linear, Confessions merupakan kisah dendam yang kejam namun cerdik. Yuko (Takako Matsu), seorang guru sekolah menengah, kehilangan anak perempuannya akibat perbuatan dua orang pelajarnya.
Daripada menyerahkan keadilan kepada undang-undang, Yuko memilih untuk merancang pembalasan secara perlahan dan menyakitkan.
Filem seram klasik Jepun ini bukan sahaja memaparkan bagaimana trauma melahirkan keganasan, malah menyelami psikologi kanak-kanak yang membesar dalam pengabaian. Dengan intensiti yang tidak pernah surut, Confessions menjadi tontonan yang menggoncang emosi dan nilai moral.
3. Ugetsu (1953)
Karya klasik oleh Kenji Mizoguchi ini menggabungkan elemen drama perang, tragedi moral dan kisah hantu. Berlatar zaman perang saudara Jepun pada abad ke-16, filem seram klasik Jepun ini mengikuti dua lelaki kampung yang meninggalkan keluarga demi mengejar impian, seorang ingin menjadi samurai, seorang lagi mencari kekayaan.
Namun, keputusan mereka membawa padah apabila dihantui oleh akibatnya.
Dengan atmosfera yang halus tetapi menggusarkan, Ugetsu menawarkan seram bersifat eksistensial yang lebih dalam daripada kejutan semata. Berdasarkan legenda hantu tradisional Jepun, filem ini dipuji kerana sinematografinya yang mempesona dan menyentuh jiwa. Ia bukan sekadar filem seram, tetapi karya seni sinema sejati.
4. Blind Beast (1969)
Filem seram klasik Jepun ini membawa unsur seram ke dalam wilayah seni dan erotik yang surreal. Seorang pemahat buta menculik seorang model wanita untuk dijadikan inspirasi seni. Namun, si model tidak hanya menjadi mangsa, dia juga terjerumus dalam hubungan yang rumit melibatkan obsesi, kebergantungan, dan cinta yang ganjil.
Blind Beast menonjol dengan gabungan sensualiti dan kengerian yang berani, disulami simbolisme visual dan suasana teatrikal yang pelik. Filem ini mengundang persoalan: siapakah sebenarnya yang mengawal siapa?
5. Marebito (2004)
Diarahkan oleh Takashi Shimizu (Ju-On), filem seram klasik Jepun Marebito meneroka rasa takut dan kesunyian melalui watak Masuoka (Shinya Tsukamoto), seorang jurukamera yang terobsesi untuk memahami “ketakutan sebenar”.
Pencariannya membawanya ke terowong bawah tanah Tokyo, di mana dia menemui seorang gadis aneh yang tidak bercakap dan ternyata hidup dengan meminum darah.
Dengan gaya rakaman ala found footage dan suasana urban yang sunyi dan menyeramkan, Marebito menjelajah tema kewarasan, pengasingan, dan pengorbanan manusia. Lambat tetapi menggigit jiwa, ia adalah potret seram eksistensial yang menghantui.
6. Uzumaki (2000)
Diadaptasi daripada manga kultus karya Junji Ito, Uzumaki ialah kisah seram surreal tentang sebuah bandar kecil yang dihantui oleh obsesi terhadap bentuk spiral. Penduduknya mula mengalami kejadian pelik dan kematian mengerikan yang berkait rapat dengan simbol spiral.
Dengan visual yang aneh dan suasana yang tidak selesa, filem ini lebih menyerupai mimpi buruk daripada naratif konvensional. Pengarah Higuchinsky berjaya mengekalkan semangat manga asal: menakutkan bukan kerana logik, tetapi kerana ketidakwajaran yang menyesakkan.
7. Ringu (1998)
Filem seram klasik Jepun ini mungkin paling terkenal di peringkat antarabangsa, terutamanya selepas adaptasi Hollywood (The Ring) meraih kejayaan besar. Namun, versi Jepun Ringu kekal sebagai filem seram psikologi yang jauh lebih sunyi dan perlahan, tetapi membina ketakutan secara mendalam.
Kisah tentang pita video terkutuk yang membunuh penontonnya dalam masa tujuh hari kelihatan ringkas, tetapi pendekatannya sangat berkesan. Suasana muram, bunyi logam yang mengganggu dan kemunculan Sadako yang ikonik menjadikan Ringu karya klasik yang bukan sahaja menyeramkan, malah mencerminkan kebimbangan terhadap teknologi dan keterasingan sosial.
Daripada yang klasik seperti Ugetsu hingga yang moden seperti Confessions, filem seram klasik Jepun menawarkan jenis ketakutan yang berbeza daripada filem Barat. Ia tidak hanya bergantung kepada kejutan atau keganasan berdarah, tetapi menyelinap perlahan ke dalam minda dan perasaan, menjadikan ketakutan itu lebih nyata, lebih mendalam, dan lebih sukar dilupakan.
